Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Landleite

Landleite

, f.


I öffentl. Flurbegehung durch Ortskundige und Beamte zur Kontrolle der Grenzmarkierungen und Wege, insb. bei Besitzerwechsel
  • inito consilio cum plebe seniorum ex fidelissimis de familia ecclesie viris, circuivi perlustrando terminos finium tam silvarum quam agrorum, pratorum atque camporum. reperique sic ac requisivi cum populari circuitione, que dicitur lantleita, quam plures mansos agros et prata, silvarum quoque marchas, campos et terminos antiquitus iniuste direptos
    um 1160 Böhmer,FRGerm. III 169
  • 1313 MWirzib. II 546
  • 1319 HohenloheUB. II 111
  • 1360 MZoll. III 391
  • land-leite ... wann sich ein herr oder ein successor desselben um seine aͤcker, wiesen, waͤlder etc. von bekannten leuten hat herum leiten und fuͤhren lassen, zu sehen, ob noch alles da und nichts entzogen worden, popularis circuitio
    1741 Frisch I 569
  • land-leite, popularis incessio et circumductio finium causa: mos vetustissimus fines ac limites ductu populi i. e. per viros honestos, senes vicinos et peritos regionis inuestigandi et regundi
    1758 Haltaus 1168
  • 1762 Wiesand 666
II Reallast (Abgabe oder Frondienst)
  • episcopus ... eximimus ... vniuersa bona ... dicti monasterii ... a iure nostro, quod lantleite [aL.: landleuͤte Montag,AbteiEbrach 377] vulgariter nuncupatur, ac promittimus, nos et nostros officiatos ... nullas prorsus ab hominibus aduenis vtriusque sexus, vndecumque aduenerint, inhabitantibus vel colentibus ... bona prefati monasterii, precarias, exactiones, sturas, angarias aut alia quecumque seruicia in antea petituros
    1281 MWirzib. I 532
  • 1290 MWirzib. II 23
  • 1786 Montag,AbteiEbrach 178