Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): mogend
Artikel davor:
Moderationssache
Moderationstag
Moderationsverordnung
Moderationswerk
Moderator
moderieren
Moge
moge
mogehaftig
Mögen
mogend
, adj.
automatisch generierte Links zu anderen historischen Wörterbüchern:
I
stark, mächtig
- Saulus wart vele te meer moghender ende confuusde de ioden, die daer waren1348 MnlWB. IV 1854
- van deme edelen mogenden koninge van Engelant1375 LübUB. IV 284Faksimile - digitalisiert vom Münchener Digitalisierungszentrum (MDZ)
- de moghende romessche keyser Karle2. Hälfte 14. Jh. BremGQ.(L.) 56Faksimile (ca. 156 KB)
- al ore gesynde ... dere wy ... mogende vnde mechtich syn1485 CalenbergUB. I 159Faksimile (ca. 98 KB)
II
bevollmächtigt, berechtigt, befugt
- maecte hi elken vleeschauweren moghende te calengierne ende vor den bailliu ... te bringhene1392 MnlWB. IV 1854
III
zahlungskräftig, einflußreich
- die moghenst waren adden iet. mar die arme ne adden niet1271 CorpMnlTekst. II 3 S. 769
- were dat jemant storve ... so mach ere dudesche voget, edder we de moggenste van en is, des doden mannes gud antwarden den rechten erfnamen1369 LivlUB. I3 Sp. 244
- na dat die vrienden vanden doden ... moghende sijn, so bevoirwairden sy zielmissen tot des doden behoefAnf. 15. Jh. BrielRb. 226Faksimile (ca. 73 KB)