Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): mogend

mogend

, adj.

automatisch generierte Links zu anderen historischen Wörterbüchern:

I stark, mächtig
  • Saulus wart vele te meer moghender ende confuusde de ioden, die daer waren
    1348 MnlWB. IV 1854
  • van deme edelen mogenden koninge van Engelant
    1375 LübUB. IV 284
  • de moghende romessche keyser Karle
    2. Hälfte 14. Jh. BremGQ.(L.) 56
  • al ore gesynde ... dere wy ... mogende vnde mechtich syn
    1485 CalenbergUB. I 159
II bevollmächtigt, berechtigt, befugt
  • maecte hi elken vleeschauweren moghende te calengierne ende vor den bailliu ... te bringhene
    1392 MnlWB. IV 1854
III zahlungskräftig, einflußreich
  • die moghenst waren adden iet. mar die arme ne adden niet
    1271 CorpMnlTekst. II 3 S. 769
  • were dat jemant storve ... so mach ere dudesche voget, edder we de moggenste van en is, des doden mannes gud antwarden den rechten erfnamen
    1369 LivlUB. I3 Sp. 244
  • na dat die vrienden vanden doden ... moghende sijn, so bevoirwairden sy zielmissen tot des doden behoef
    Anf. 15. Jh. BrielRb. 226
unter Ausschluss der Schreibform(en):
unter Ausschluss der Schreibform(en):