Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): (mundsprechend)
Artikel davor:
Mundmär
(Mundpfennig)
Mundraub
(Mundraubung)
Mundrecht
Mundschaft
Mundschatz
Mundschenk
Mundschilling
Mundschlag
(mundsprechend)
, adv., (mundsprechends), adv.
nur mnl. montsprekende, montsprekens
sprechend, mündlich
sprechend, mündlich
- zo wat scepenen dat die heere vermaend iof doet vermanen iof met zinen ghezwoornen knape montsprekende ende daer niet ne came ter vorseyder waerhede, dat hie in die faute ware, elc zoude verbueren twintich sceleghen1304 CoutBruges I 293Faksimile - im Internet Archive
- te commene bi garsoenen mondsprekens, ende niet en commen. item, die derdewaerf ghedaecht zyn te haerlieder rechter wuenste met mondsprekens1396 CoutBruges I 441Faksimile - im Internet Archive
- de zelve cnape gheloove hebben zal up zinen eed, die rechtveerdelic ghedaen hebbende ter woensten of mondsprekende vanden ghedaechden zonder andere preuve1494 AnnFlandre 25 (1873) 394
- zullen de baillius van vinderen ende alheeren van nu voorts maer eens moghen daghen drye daghen voor den dach dienende, montsprekens, latende ten huse van den ghedachvaerden een bilget gheteeckent by den cleerc1547 CoutGand II 264
Artikel danach:
(Mundsühne)
(mundsühnen)
(Mundsühner)
(Mundtage)
mundtot
Mundvieh
Mundwalt
Mundweck
Mundzins