Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): pfandbärig

pfandbärig

, adj.


I wie pfandbar (I 1) 
  • dat wir ... up eynen ertzebusschof ... noch up nyeman anders pantberich noch veidplichtich en syn
    1375 Ennen,QKöln V 136
  • das die burger nit pantperich en sint
    1427/28 PublLux. 26 (1871) 43
  • dat der selleff der dat vonnisse verloren hadde, off der sich paenbarich gegeven hadde binnen jaers daer tegen seghen off pande kere wylde met recht, dat men die wael mach wyse met recht in eyn gastrecht, om hun reden te verhoeren binnen dry daege
    oJ. PublLimb. 16 (1879) 222
II wie pfandbar (II 1) 
  • dat wij aldaer gheen pantberich goet en vonden
    1439 Stallaert II 341
III von Personen: als Geisel verfügbar
  • we aver des in dem ghoͤde nicht enhedde, de scholde sulven pandberich wesen so langhe, went he de viff mark utgheve
    1397 RintelnStat. 89
unter Ausschluss der Schreibform(en):