Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Ransmann
Artikel davor:
Randung
ranen
Ranefahrei
Ranefahrer
1Rang
Range
rangieren
Rangordnung
Rangverordnung
Ränke
Ransmann
, m.
Räuber
zu
Ran
- [hindert einer den anderen mit gewalt vp farende wege] dat he mit sinem gude nicht konde wech kamen, sonder moste jdt dar laten: de nu einen also raante, he neme jdt [gude] mit sick edder late jdt liggen, so js he ein ranßman daruoͤrJütLow. 1590 II 76 § 1Volltext (und Faksimile) - in DRQEdit
- de des andern korne upploͤget, de wert daruͤmme neen ranßman: idt were den, dat he dat landt, dat eme mit reepe unde mate affgegahn is, wedderuͤmme an sick genamen hedde1593 JütLow.3 II 73 § 1Faksimile (ca. 125 KB)
Artikel danach:
Ranne
Ransnefning
Ransake
ransaken
(Ranspaten)
(Ransteil)
rantrede
(Ranzchen)
Ranzenjahr