Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): (Scheitelberg)

(Scheitelberg)

, m.

als Grenze dienender Berg, Hügel
bdv.: Scheidberg
  • dath desuluen buer vor datt lanndt hebbet wedder entpfangenn also vele lanndes vppe dem velde ... dath denn burenn noget, vnnd dar hebbenn se schedelberghe vpgeschatenn wente tho der stede, alse idt bliuen schall tho ewigenn tiden
    1384 LübUB. IV 480
  • gröft einer schedelsteine up, houwet scheidelböme af edder dempet scheidelgraven edder -berge, kumpt it ut, he brekt 20 florin an den grundheren, dre pund an den erfman edder buren, is misrüchtig, he si wol he wil
    vor 1531 RügenLR. Kap. 72 § 9