Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): sol'sadire

sol'sadire

, v.

das Fernbleiben der Gegenpartei bis zum Sonnenuntergang des letztmöglichen Termintages feststellen, an dem die Frist zur Erfüllung einer Rechtspflicht verstreicht; als Ungehorsamsprotest der vor Gericht erschienenen Partei, die das Fernbleiben rechtsförmlich feststellen und bezeugen lässt
vgl. Solsadium
Sachhinweis: HRG.1 IV 1706ff; T. Reinschmidt, Die Einleitung des Rechtsganges und das Versäumnisverfahren im salfränkischen Recht (Diss. Frankfurt/M. 1968) 119ff; Schröder-Künßberg6 48
  • si eis ibidem non conuenerit, aut iste uenire distulerit, qui ipsum admallauerit, in nubi eum solsatire debet
    507/11 PLSal.(MGH.) 73 § 1 (Cod. B 10)
  • quos presens placitus ipsius fuit custoditus aut solsaditus 
    um 579 Form. 9
  • qui illi et germano suo illi placitum eorum legibus custodierunt et solsadierunt 
    um 579 Form. 10
  • sed memoratus quidem ille per triduum suum custodivit placitum et iam dicto illo secundum legem obiectivit vel solsativit, qui nec sonia nuntiavit nec suum placitum adimplevit
    Ende 6. Jh.? Form. 155
  • per triduo seo pluris dies ... placitum eorum vise sunt custudissent et ipso E. abbati abiectissent vel solsadissent 
    692 MGDiplImp. I 54
  • C. ... dum placetum suum ligebus custodibat vel ipso A. sulsadibat, sic veniens ex parte filius A. ... sulsadina sua contradixisset
    693 MGDiplImp. I 59
unter Ausschluss der Schreibform(en):