Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Starbunte

Starbunte

, f., Sturbantie, f.

zu afrz. estourber 

I Unordnung, Unruhe, Lärm
  • die ... storbancie maecte in de processie, dat waere elc up de boete van iij ponden parisis
    1469 AnnFlandre 24 (1872) 446
  • [eine Anzahl Frauen] waeren elc gheseit uuter stede ende scependom van Y. veertich dagen ... uute ... te zyne ... van storbance ende stridinghe in de stede en in de kerke te maken
    15. Jh. Cannaert 450
  • [W. was ghecondemneert] ghene sturbantie te maken ten huuse van N.
    1551 CoutNieuport 311
II Fischjagd unter beständigem Lärmen
  • quod inordinata piscatio et indecens, que starbunte dicitur, ab aliquo nostrorum conciuium seu incolarum in aquis monasterii C., ad honorem dei ei appropriatis, numquam de cetero debet exerceri
    1361 MecklUB. XV 45